Wat betekent ‘nee’ zeggen voor jou? Als een mijnbouwbedrijf besluit om jouw huis te slopen zodat er een nieuwe mijn kan komen – zou je hen dan kunnen tegenhouden? En hoe kun je niet alleen nee zeggen tegen mijnbouw en vervuiling, maar ook ja zeggen tegen een andere manier van leven, die in harmonie is met de natuur en de planetaire grenzen respecteert?
Op 2 december kwamen milieuactivisten uit Ecuador, Brazilië, Ierland en België samen in De Studio in Antwerpen voor een avond vol activiteiten rond het ‘recht om nee te zeggen’, in het Engels ‘The Right To Say No’.
Het evenement, georganiseerd door CATAPA in samenwerking met CIDSE, Grondrecht en Fridays For Future Antwerp, wou verhalen en ervaringen van frontlijnverdedigers delen en solidariteit opbouwen in de wereldwijde beweging tegen extractivisme.
De uiteenlopende achtergronden van de sprekers en het hybride concept van het evenement – dat simultaan vertaald werd in het Engels, Nederlands en Spaans – weerspiegelden zowel de diversiteit van de ervaringen van de deelnemers als de eenheid van een beweging die talen en geografie overstijgt.
De avond begon met een toespraak van Jakob Cleymans, een van de oprichters van Fridays For Future Antwerpen en de democratische supermarkt Coop Centraal. Hij sprak over het belang om jongeren beter te betrekken bij discussies over klimaatactie op politiek niveau en over het concept MAPA (‘most affected people and areas’).
Daarna hoorden we van een panel van vrouwelijke frontlijnverdedigers. Allereerst V’cenza Cirefice, Iers ecofeministisch onderzoekster, kunstenares en activiste, en deel van CAIM (Communities Against the Injustice of Mining). Zij sprak over het belang om anti-extractivisme door een feministische bril te bekijken.
“In de voorhoede van de anti-mijnbouwbeweging in Ierland staan vrouwen. Het zijn vrouwen die de gevolgen (van mijnbouw), zoals watervervuiling, aan den lijve ondervinden.”
Ivonne Ramos, een Ecuadoraanse milieu- en mensenrechtenactiviste die de nationale campagne van Acción Ecológica over de ecologische en sociale gevolgen van mijnbouw en de campagne #QuitoSinMinería coördineert, sluit zich hierbij aan.
“Door samen te werken met vrouwen in zowel de stedelijke als landelijke gebieden van Ecuador hebben we een soort zusterschap van verzet gecreëerd.”
We leerden ook uit de woorden van Hedwig Rooman, lid van de Belgische organisatie Grondrecht, een collectief van bezorgde burgers die gerechtigheid eisen over de PFAS-vervuiling in hun omgeving en de gevolgen daarvan voor henzelf, hun kinderen en kleinkinderen.
“We hebben allemaal recht op bescherming van ons milieu en onze gezondheid, dankzij de universele verklaring van de rechten van de mens. Dit recht is vastgelegd in de Belgische grondwet.”
Na de paneldiscussie leidde artistieke organisatie Atelier Rojo een sessie collectieve verbeelding om creativiteit en solidariteit te stimuleren.
De avond werd afgesloten met live muziek van Roger de Bortoli en Arno Foppe, en heerlijke empanadas van de Antwerpse onderneming Monte Maiz.
Dit evenement is maar een van de vele manieren om meer te weten te komen over de Right to Say No-campagne. Lees meer over deze nieuwe campagne op onze website.
Artikel door catapista Cass Hebron en foto’s door catapista Estefanía Moreno Amador
