Die uitreiking verliep volgens het mijnbouwbedrijf Yanacocha echter te eenzijdig. Hoewel Velarde toegeeft dat de stichting het recht heeft om de prijs toe te kennen aan wie zij vindt dat het toebehoort, vindt hij toch dat het belangrijk is dat ook de andere kant van het verhaal gehoord wordt. “We geloven dat het publiek het verdient om de volledige informatie te verkrijgen.” En die krijgen ze volgens hem niet. “We zouden blij zijn geweest als de Goldman stichting ons informatie over het conflict gevraagd had, gezien wij ook er ook bij betrokken zijn.” Hij smeet echter ook nog met enkele andere verwijten. Yanacucha is er van overtuigd dat de protesten van de familie van Máxima erop gebrand zijn gelijk welk mijnbouwproject tegen te gaan in geheel Peru. De directeur laat weten dat hij een andere visie heeft op de acties die Máxima ondernomen heeft. Hij beweert dat het conflict over grondeigendom misbruikt wordt om het bedrijf in diskrediet te brengen en zo het mijnbouwproject lam te leggen.    Sappig detail: het mijnbouwbedrijf verloor zelf een rechtzaak tegen Máxima (die het bedrijf nota bene zelf had aangespannen) toen ze haar valselijk beschuldigden van vervalste eigendomspapieren. Sindsdien heeft Máxima te maken met heel wat represailles. Haar velden werden verwoest, haar zoon bedreigd en haar hond aangevallen. Misschien kan dat wel deels verklaren waarom de Goldman stichting besliste niet naar de visie te vragen van Yanacocha voor ze de prijs uitreikte.