Afgelopen herfst vroegen we je om een donatie om de Encuentro te realiseren. De bijeenkomst van milieuverdedigers uit de hele Andes en Catapistas gaf de aanzet voor het Network of Territories for the Right To Say No. Catapista Truike was erbij om de zorg, hoop en veerkracht van de verdedigers in zich op te nemen. Lees haar verslag hieronder. Geïnspireerd maar nog niet gedoneerd? Het is nog niet te laat! Klik op deze link en doneer aan onze partners in de Andes.

In november begon een intrigerende reis tijdens de Right to Say No Andes-bijeenkomst (of Encuentro del Derecho a Decir No) – een uitwisselingsweek waarin we samenkwamen met vertegenwoordigers van onze partnerorganisaties. De essentie van deze ervaring vatten is een uitdaging, maar laten we het proberen met deze drie woorden: zorg, veerkracht en hoop. 

Zorg. We kwamen samen om onze ervaringen te delen en verbinding te zoeken met elkaar, maar ook met de natuur en het land dat we verdedigen. We verzamelden in de Ecuadoraanse hoofdstad Quito en de wijdere regio van de stad waar onze partners Acción Ecológica en Red de jóvenes del Chocó Andino (RJCA) het gebied beschermen tegen aankomende mijnbouwprojecten, groot- en kleinschalig. Door middel van de grote Quito Sin Minería campagne hebben ze er bij de regering op aangedrongen om een referendum te houden over de toekomst van mijnbouw in het gebied. Het referendum was succesvol en zorgde ervoor dat het natuurreservaat ‘Chocó Andino’ gespaard blijft van toekomstige mijnbouwprojecten. We bezochten het reservaat, spraken met de mensen die een alternatieve toekomst voor hun gebied voor ogen hadden en voelden hun energie en trots voor het land dat ze verdedigden. We bezochten enkele van hun projecten die via ecotoerisme en duurzame landbouw een duurzame toekomst bieden voor de Chocó Andino, in tegenstelling tot extractivisme en haar ecologische destructie. Het is een prachtige plek, de verscheidenheid aan fauna en flora, het sociale weefsel, de gemeenschappen, cultuur en sociale geschiedenis tonen allemaal het belang van het behoud van dit land. Het waren hun directe acties en evenementen die mensen bewust maakten van de gevolgen van mijnbouw en ervoor zorgden dat ze kwamen opdagen voor het referendum. Door het land kwamen we ook met elkaar in contact, we luisterden naar elkaars verhalen, deelden elkaars pijn en overwinningen. We gaven advies en leerden van elkaar. We voelden een enorme hoeveelheid wederzijdse zorg en steun. 

Veerkracht. Een paar Catapista’s namen live deel aan de Encuentro, met anderen waren we verbonden via uitwisselingsactiviteiten door het bewegingsweekend dat tegelijkertijd plaatsvond. De andere deelnemers aan de bijeenkomst in Ecuador vertegenwoordigden verschillende gemeenschappen en bewegingen uit Ecuador, Colombia, Brazilië, Peru en Bolivia. De verhalen van elk van deze activisten waren ontroerend. Sommigen strijden al tientallen jaren voor gerechtigheid nadat mijnrampen hele regio’s verwoestten of ze strijden tegen mijnbouwprojecten die het gebied al eeuwenlang vervuilen. Ze moeten daarbij vaak ingaan tegen een diepgewortelde cultuur en economie die gebaseerd is op het bestaan van mijnbouw. Anderen mobiliseren zich en zetten grote campagnes op omdat mijnbouwbedrijven gebieden in hun regio, onaangetast door extractivisme en vervuiling,  verkennen. Sommigen nemen de rol van sociaal leider of frontlijnverdediger op binnen hun gemeenschap en worden daarom met de dood bedreigd en onderdrukt. Anderen vervullen ondersteunende rollen in grotere milieuorganisaties en -bewegingen die verschillende gemeenschappen verenigen in grotere campagnes of juridische ondersteuning bieden aan de frontlijnverdedigers. Verschillende realiteiten, maar er is één rode draad in hun verhalen: het niet aflatende verzet tegen grootschalige mijnbouwactiviteiten die hun omgeving bedreigen. Mensen die met gevaar voor eigen leven blijven vechten voor gerechtigheid, omdat er meer op het spel staat als ze dat niet doen. Verhalen van kracht en veerkracht tegenover grote, machtige en manipulatieve multinationals. Hun kracht komt voort uit een diepe liefde voor hun gemeenschappen en gebieden, ze overstijgt de angst voor consequenties in hun strijd om te beschermen wat hen dierbaar is. 

Hoop. Samen hebben we ons de toekomst voorgesteld, hebben we een strategie uitgestippeld om meer samen te werken en sterker te staan in het beschermen van ons land, onze gedeelde planeet. Hoop overwint, zelfs wanneer de tegenstand groot en machtig is. De zaden van een nieuw netwerk werden geplant: la Red de los territorios por el derecho a decir no (Netwerk van Grondgebieden voor het Recht om Nee te Zeggen). Blijf op de hoogte voor meer nieuws over dit initiatief. Energiek en gewapend met hernieuwde vastberadenheid vertrokken we met een collectieve toewijding om de wereld rechtvaardiger te maken. Een wereld die vrij is van de vernietiging door mijnbouw, waar gemeenschap en land weer centraal staan. Als we terugkeren naar onze bewegingen en gemeenschappen, delen we onze nieuw verworven kennis en verspreiden we het katalyserende effect van de Encuentro – een bron van hoop en hernieuwde kracht voor positieve verandering. 

Dank aan elke deelnemer voor het bijdragen aan deze reis en aan degenen wier donaties de uitwisseling mogelijk maakten.

Wil je graag nog een kijk op de Encuentro? Lees hier het verslag van Connor.