DocVille annuleert de vertoning van pro-mijnbouw documercial ‘Not in my country’

DocVille documentairefestival annuleert vertoning van pro-mijnbouw propagandafilm ‘Not in my country’

  • Docville annuleert de vertoning van ‘Not in my country’, een film die lokale gemeenschappen en activisten die zich verzetten tegen destructieve mijnbouwprojecten in hun land criminaliseert
  • De vertoning werd geannuleerd onder druk van geplande protesten
  • We roepen iedereen op om te luisteren naar de stem van lokale gemeenschappen

Het Leuvense documentaire filmfestival DocVille annuleerde de panelsessie ‘ethisch mijnen, kan dat?’. De discussie zou gaan over de film ‘Not in my country’, een documentaire gemaakt door Peter Tom Jones, de directeur van het Instituut voor Duurzame Metalen en Mineralen aan de KU Leuven. Dit stuk propaganda criminaliseert mensen die protesteren tegen lithiumontginning door mijnbouwbedrijf Rio Tinto in Jadar, Servië. Het stelt dat deze activisten marionetten zijn van extreem-rechts en het Kremlin.

De agenda is duidelijk: Peter Tom Jones wil meer mijnbouw in Europa. Om dat doel te bereiken moeten lokale gemeenschappen die vechten tegen de vernietiging van hun omgeving door mijnbouw het zwijgen worden opgelegd.

Criminalisering van activisme
Een recent opiniestuk van Catapistas in De Standaard vat de problemen met Jones’ standpunt samen: “Jones suggereert dat klimaatactivisten ‘onnatuurlijke allianties’ vormen met extreem-rechtse groepen. Dit is een gevaarlijke en onrechtvaardige framing, die doet denken aan de manier waarop inheemse en lokale gemeenschappen wereldwijd systematisch worden gecriminaliseerd wanneer ze zich verzetten tegen destructieve mijnbouwprojecten. De legitieme oppositie van bezorgde lokale gemeenschappen, wier directe leefomgeving en manier van leven worden bedreigd, wordt afgedaan als extreem, onredelijk of egoïstisch. Hoe kunnen we spreken van een eerlijk debat als één stem vanaf het begin wordt gemarginaliseerd?”

Het was duidelijk dat deze film geen opstap was naar een eerlijk debat. Je begint een debat over over PFAS niet met een filmpje van 3M. Een panel over wapenbezit leid je niet in met een filmpje van de National Rifle Association. Het komt niet als een verrassing dat mensen van plan waren om te reageren op deze film. De Belgische academische – en kunstwereld lanceerden een open brief waarin ze het neokoloniale narratief van de film aan de kaak stelden. Het marginaliseren van stemmen die hun land willen verdedigen doet inderdaad denken aan de manier waarop koloniale machten hun uitbuiting probeerden te rechtvaardigen. Mensen in Barroso (Portugal) en Jadar (Servië) hadden eerder al hun woede geuit over de vertoning van deze film. Samen met verschillende solidariteitsgroepen bereidden ze zich voor om de stem die Jones probeert te marginaliseren een platform te geven tijdens de vertoning. Mensen hebben het recht om nee te zeggen tegen mijnbouw op hun land.

Annulering van het debat
We begrijpen dat DocVille een sereen debat wilde aanmoedigen en daarom besloten heeft om de vertoning van de documentaire te annuleren. De film is zeer polariserend gebleken, de criminalisering van lokale gemeenschappen leidt begrijpelijkerwijs tot verontwaardiging. Hoe dan ook verwerpt CATAPA elke vorm van intimidatie of geweld.

We moeten echter niet voorbijgaan aan de bredere kwestie: gemeenschappen wereldwijd die zich verzetten tegen mijnbouwprojecten krijgen te maken met onderdrukking, geweld, bedreigingen en zelfs moord. Organisaties als Amnesty International hebben deze mensenrechtenschendingen uitgebreid gedocumenteerd. De bedrijven die in deze documentaire worden verdedigd, schenden massaal het recht op vrije meningsuiting van lokale gemeenschappen en proberen hen op alle mogelijke manieren het zwijgen op te leggen. We veroordelen deze tactieken ten zeerste.

De documentaire – in de voornoemde open brief “documercial” genoemd – behartigt eenzijdig de belangen van Rio Tinto, een bedrijf met een verontrustende staat van dienst op het gebied van mensenrechtenschendingen, ecocide en intern misbruik, waaronder gevallen van seksueel geweld en racisme. Rio Tinto is betrokken bij oorlogsmisdaden, de vernietiging van heilige plaatsen van Australische aboriginals en het dumpen van giftig mijnafval, zoals cyanide. Het is logisch dat een dergelijk eenzijdig beeld van de mijnbouwindustrie op weerstand stuit.

De nauwe banden tussen de mijnindustrie en bepaalde academische instellingen doen bovendien zorgen rijzen over belangenvermenging. Onderzoeksinstellingen, vooral diegene die profiteren van door de EU gefinancierde Horizon-projecten, werken vaak samen met spelers uit de industrie, wat leidt tot een vooringenomen narratief, waarbij alternatieven op mijnbouw niet worden onderzocht. In plaats van ons enkel te richten op meer mijnbouw, zouden we prioriteit moeten geven aan het doen afnemen van materiaalproductie, hogere efficiëntie bij het inzetten van grondstoffen, recycling en stedelijke mijnbouwstrategieën. De bewering dat er “geen alternatief” is voor grootschalige mijnbouw in de EU is niet alleen misleidend, maar ook politiek gemotiveerd..

We roepen iedereen op om te luisteren naar de stem van lokale gemeenschappen, hun recht om mijnbouwprojecten te weigeren te respecteren en een echt open en democratisch debat te stimuleren – een debat dat niet wordt gedicteerd door bedrijfsbelangen, maar door oprechte zorg voor sociale en ecologische rechtvaardigheid.

Terugblik: Stop #ExpresDefect herfstcampagne

We zijn al even in 2025, toch is de moeite om terug te kijken op de meest intense periode van onze CTRL ALT Delete-campagne. Tijdens het najaar van 2024 hebben onvergetelijke momenten gecreëerd met Catapista’s. We zijn blij dat we deze herinneringen met jullie kunnen delen.

Alle Catapista’s hebben hard gewerkt aan deze activiteiten. We voerden ze uit in de geest van liefde, respect en vriendschap. Het was een tocht van hard werk, vastberadenheid en verantwoordelijkheid richting onszelf, de maatschappij en onze wereld. Wat hebben we in deze periode gedaan?

12 oktober 2024 : Voorstelling tijdens een Repair Café in Destelbergen

De gemeente Destelbergen organiseert elke tweede zaterdag van de maand repair cafés. Op 12 oktober werd CATAPA er uitgenodigd om een presentatie te geven.

Welke fase in de levenscyclus van een elektronisch apparaat heeft volgens jou de grootste impact op het milieu? Hoeveel kilo afval van elektrische en elektronische apparatuur wordt er jaarlijks gemiddeld per inwoner ingezameld in de EU? Wat betekent een “refurbished” product? Door middel van een quiz startten Catapista’s Bert en Stan een discussie over geplande veroudering en hoe we deze destructieve praktijken van fabrikanten kunnen bestrijden.

CATAPA heeft door de jaren heen verschillende instrumenten ontwikkeld waarmee burgers zichzelf kunnen informeren over dit verwoestende fenomeen, maar ook de informatie/boodschap onder anderen kunnen verspreiden: een quiz over geplande veroudering, mijnbouw en e-waste, een Stop#ExpresDefect selfie spiegel, een e-waste installatie, flyers, een gids ‘Tips voor duurzame elektronische toestellen’ etc. 

Stuur een mail naar maud.marcial@CATAPA.be voor meer informatie.

19 oktober 2024: Smartphonebegrafenis voor International Repair Day

Op de International Repair Day heeft Circusplaneet, een circusschool in een voormalige kerk, een Repair Café opgezet. Het was een uitstekende gelegenheid om een presentatie te geven waarmee we mensen wezen op het belang van reparaties.

Omdat multinationals, gedreven door winstbejag, vaak producten maken die niet werken, is het niet ongewoon dat je telefoon langzamer wordt, zelfs na een update, of dat je laptop het na een paar jaar niet meer doet. Dat is geen toeval; dit fenomeen staat bekend als geplande veroudering. Bedrijven dwingen ons om producten te kopen, te vervangen en te verspillen. Daarom organiseerde CATAPA in de circuskerk een begrafenisdienst voor elektronische toestellen die te vroeg van ons zijn heengegaan.

Tijdens de begrafenis van een smartphone informeerde de kapelaan het publiek over de milieukosten van een smartphone – 62 verschillende metalen die uit de aarde worden gehaald en vervuiling en vernietiging van ecosystemen veroorzaken – en de sociale kosten – schending van mensenrechten omdat de gemeenschappen vaak het recht wordt ontnomen om “nee” te zeggen tegen mijnbouw.

Daarnaast moedigde de priester de deelnemers en exploitanten van dit Repair Café aan om zich bij ons aan te sluiten in de strijd tegen geplande veroudering.

Lees hier ons handvest.

Digitale Week 2024 : Tips voor duurzame elektronische toestellen

Het programma van de Digitale Week is gericht op het bevorderen en vergroten van digitale kennis, vaardigheden en toegankelijkheid. Dit jaar, van 2 tot 10 november, waren er een heleboel interessante activiteiten gepland in heel Vlaanderen en Brussel.

Daarom hebben Catapista’s Stan, Alfi en Bert en Brendan een gids gemaakt over hoe je bewust en duurzaam digitale en elektronische hulpmiddelen kunt kopen en gebruiken. Wanneer mensen hun elektronische apparaten langer kunnen gebruiken, ze kunnen repareren als ze kapot gaan of gereviseerde apparaten kunnen kopen, dan wordt er minder e-waste gegenereerd en vermindert ook de behoefte aan mijnbouw.

Het CTRL ALT Delete team heeft de gid uitgedeeld aan bibliotheken die evenementen hielden in het kader van de Digitale Week.

We zullen de gids ook met trots delen op de volgende evenementen! Je vindt hem ook hier: lees onze gids hier

29 november 2024: Black Friday Actie

Catapistas organiseerden een actie tegen de beruchte dag van massaconsumptie die bekend staat als “Black Friday”. Het is een dag van voortdurende aanbiedingen en kortingen, die de voortzetting van geplande veroudering in de hand werken. CATAPA vestigde de aandacht op de verborgen kosten van overproductie en overconsumptie van elektrische apparaten.

Het algemene idee van de actie werd bepaald tijdens CATAPA’s bewegingsweekend, afgelopen herfst en kreeg vorm via een reeks bijeenkomsten en werkgroepen. Een groep Catapista’s verzamelde zich op Kouter en marcheerde door de Veldstraat, de Korenmarkt en de Langemunt met pancardes, kostuums en een winkelwagentje vol technologisch afval.

Om steeds meer elektronische apparaten te produceren, worden hele ecosystemen vernietigd, wordt water vervuild en worden de rechten van de lokale gemeenschappen geschonden. De verantwoordelijken? Mijnbouwbedrijven en fabrikanten, gedreven door winst, exploiteren hulpbronnen zonder reden. Onze apparaten, vaak ontworpen door deze bedrijven om een korte levensduur te hebben, worden heel snel e-waste, waardoor steeds meer mijnbouw nodig is.

Catapista’s creëerden vijf verschillende kostuums. Twee mensen werden geportretteerd als monopolistische miljardairs, CEO’s van elektronische producten en mijnbouwbedrijven, die enkel geïnteresseerd zijn in winst. Het ‘watervervuilingkostuum’ was ontworpen om de milieuschade te benadrukken die wordt veroorzaakt door het delven van grondstoffen die nodig zijn voor de productie van elektronische producten. Het Mensenrechten-pak verbeeldt gemeenschappen die zwaar beschadigd zijn door mijnbouwactiviteiten en geen stem hebben tegenover bedrijven of regeringen. Het e-waste monster diende als visuele kritiek op de fetisjering van de overproductie en consumptie van elektronische producten op Black Friday. Een Catapista, Elisa, droeg een jas die helemaal bedekt was met e-afval en duwde een winkelkar vol e-afval.

Elise, een andere Catapista, gebruikte een megafoon om uit te leggen waarom en hoe je Black Friday kunt vermijden, terwijl andere Catapista’s brochures uitdeelden met de redenen en strategieën om Black Friday te vermijden. De brochures benadrukten de negatieve effecten van het winnen van nieuwe grondstoffen op het milieu en de lokale bevolking, evenals de onnodige kosten van het kopen van dure nieuwe artikelen. Bovendien werden mensen aangemoedigd om de verleiding van marketing te weerstaan en de noodzaak van een nieuw apparaat te overwegen. Ze adviseerden reparatie als de beste optie, maar stelden ook hergebruik of de aankoop van opgeknapte artikelen als alternatieven voor.

De actie reikte verder dan het protest op straat, want we werkten samen met AVS Channel om het CATAPA Black Friday Action-nieuws aan een breder publiek te verspreiden. Catapista Elise gaf ook een interview aan de zender en legde uit waarom we daar waren. Je kunt het nieuws HIER vinden.

We willen iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan deze onvergetelijke en impactvolle beweging!

Dank aan alle betrokken Catapista’s!

Yuturi Warmi – Inheemse Vrouwen Verzetten zich tegen Goudwinning

Margot Tjolle studeerde een MSc in Milieu en Ontwikkeling aan de Universiteit van Kopenhagen. Voor haar masterscriptie ging ze met haar twee onderzoekspartners, Filippo De Rossi en Marie Eenens, op veldwerk in de Serena-gemeenschap. Ze besloten om samen te werken en te leven met Yuturi Warmi om een ​​onderzoeksproject uit te voeren met als doel te begrijpen hoe bedreigde gemeenschappen alternatieven kunnen bouwen voor mijnbouw en extractivisme.

Het kwaad van industriële goudwinning
De laatste jaren is het Ecuadoraanse Amazonegebied steeds meer getroffen door de plaag van zowel illegale als “legale” goudwinning. De mijnen die door officiële bedrijven worden geëxploiteerd, worden echter vaak ook als illegaal beschouwd door de lokale bevolking, omdat ze notoir hun grondgebied betreden zonder hun voorafgaande vrije en geïnformeerde toestemming, en opereren zonder milieuvergunningen.

De negatieve gevolgen van industriële goudwinning beginnen met de ontbossing en verontreiniging van de bodem en rivieren door de giftige chemicaliën die worden gebruikt in het extractieproces, voornamelijk kwik. Naast het vernietigen van de kostbare biodiversiteit van het Amazone-regenwoud, brengt de verontreiniging een scala aan gezondheidsproblemen met zich mee voor de gemeenschappen die afhankelijk zijn van het rivierwater om te overleven, zoals huidziekten en kanker. De bodemverontreiniging voorkomt dat er iets groeit, waardoor hun biologische agroforestry boerderijen, een essentieel onderdeel van hun leven en inheemse cultuur, in gevaar kan komen. Mijnbouw saboteert ook andere milieuvriendelijkere inkomstenbronnen zoals toerisme, omdat het vervuilde land en de rivieren niet langer aantrekkelijk zijn voor het oog van bezoekers. Een andere belangrijke impact die genoemd moet worden, is de toename van onveiligheid en criminaliteit die de mijnbouw met zich meebrengt voor de gemeenschappen, omdat het resulterende gebrek aan educatieve of economische kansen alcoholisme, prostitutie en drugsmisbruik en -handel in de hand werkt.

“Ja, soms word ik boos, omdat deze mijnbouwbedrijven ons grondgebied willen betreden, ze willen het water beschadigen, vooral water is ons leven. Water is voor kinderen om te baden, om te koken en voor ons om te drinken. Door binnen te vallen, willen de mijnwerkers de bomen beschadigd achterlaten. Op ons grondgebied planten we cassave en bananen, deze zullen ook erg beschadigd raken, als ze chemicaliën weggooien. En daarom staan ​​wij, de vrouwen hier, van deze gemeenschap van Serena, hard op. We staan ​​hard op zodat ze niet binnenkomen. Daarom zijn we de Yuturi Warmi-vereniging geworden.” – Corina van Yuturi Warmi

Stroomopwaarts verzet
Echter, stroomopwaarts houden de vrouwen van Yuturi Warmi stand tegenover de (il)legale goudontginners. Yuturi Warmi is de eerste inheemse vrouwengeleide wacht van de provincie Napo, in het Ecuadoraanse Amazonegebied. Yuturi Warmi betekent letterlijk “conga-vrouw”, waarbij “conga” een bepaalde soort mier is die in de Kichwa-cultuur als krijgers wordt beschouwd. Conga-mieren zijn vreedzaam totdat hun territorium wordt bedreigd: als een ongewenste aanwezigheid in de buurt van hun nest komt, verenigen ze zich en bijten ze het individu om zichzelf te verdedigen. Meer dan 40 Kichwa-vrouwen wijden hun dagelijkse leven aan het verzet tegen mijnbouw die hun land proberen binnen te dringen. Door inheemse gerechtigheid – speren, chilipepers, tabak en brandnetels – als wapens te gebruiken, voorkomen ze dat de mijnwerkers de Serena-gemeenschap binnenkomen, een van de laatste gebieden waar de goudwinning niet is geïnfiltreerd en hun rivieren, bodem en lichamen heeft vervuild. Ze patrouilleren ook regelmatig in het gebied en maken traditionele ambachtelijke producten zoals kralensieraden, geweven tassen en keramiek, als een extra bron van inkomsten. Samen met de steun van hun families marcheren ze in verschillende protesten om bewustzijn te creëren dat er inderdaad een alternatief is voor het destructieve ontwikkelingspad dat de mijnbouwbedrijven promoten.

“Op andere plaatsen of in andere gemeenschappen vertellen ze ons dat mijnbouw geld oplevert. En als er families zijn die zich tot mijnbouw wenden en hun land verkopen, is dat vanwege geldgebrek, uit noodzaak.” – Leila van Yuturi Warmi

Helaas dwingen de precaire economische omstandigheden waarin veel gemeenschappen leven, in combinatie met het gebrek aan kansen, hen om hun land te leasen of te verkopen aan de mijnen, voor de magere belofte van een klein economisch voordeel op korte termijn. Het is cruciaal dat gemeenschappen de middelen hebben om alternatieve inkomstenbronnen voor de mijn te creëren, die hun toekomst niet in gevaar brengen. Met andere woorden, het is van vitaal belang dat gemeenschappen hun recht uitoefenen om nee te zeggen tegen extractieve projecten op hun grondgebied en hun recht om ja te zeggen tegen hun gekozen manier van leven en relatie met hun omgeving.

“Voor de toekomst van de Yuturi Warmi hebben we het altijd gehad over het focussen op community tourism. Want als we community tourism doen, kunnen we buitenlanders ons grondgebied laten kennen en respecteren, onze rivieren, onze watervallen, onze bergen… En ook werk bieden aan studenten. Hier krijgen onze middelbare scholieren geen werk tenzij ze 2-3 jaar ervaring hebben. En als ze geen hoger onderwijs hebben, hebben ze geen baan. Dus aan community tourism doen zou ons veel helpen, omdat onze kinderen junglegidsen, raftinggidsen en chef-koks kunnen worden. Hierdoor zou er werk zijn in het gebied en hoeven niet te emigreren. Dat is onze droom, dat is onze toekomst. En daarmee meer weerstand bieden, omdat er mensen zijn die ons leren kennen.” – Elsa van Yuturi Warmi

Lokaal geleid verzetstoerisme
Zoals de presidente van Yuturi Warmi vermeldt, het is hun droom om een ​​door de gemeenschap geleid toerisme project te ontwikkelen. De gemeenschap voorziet in de bouw van een lodge aan de oever van de Jatunyacu-rivier, op hun gemeenschappelijke grondgebied. Ze willen ook een botanische tuin rond de lodge creëren, waar ze verschillende medicinale en traditionele planten zouden planten en deze zouden labelen, in een poging om hun kennis hierover te behouden en te delen. Op dit land zijn ze al begonnen met de bouw van een overdekte ruimte gewijd aan de praktijk van de Wayusupina, een traditionele theeceremonie in de vroege ochtend die belangrijk is binnen de Amazone Kichwa-cultuur. Ze zijn van plan om de bouw van deze site af te ronden om een ​​ruimte te hebben waar ze verschillende aspecten van hun cultuur kunnen vieren en beoefenen, en de gasten te kunnen ontmoeten. Bovendien zou de lodge dienen als een locatie om hun traditionele handgemaakte kralen sieraden en ambachten te verkopen. Dit project zou hen een alternatieve bron van inkomsten bieden voor de destructieve goudwinning, wat hen niet alleen zou helpen extractivisme te bestrijden, maar ook hun cultuur met bezoekers te delen.

Deze collectieve droom is echter geen gemakkelijke opgave om te verwezenlijken. Zodra de benodigde fondsen voor het ontwikkelen van de plannen, het kopen van de materialen en het bouwen van het project zijn verzameld, moeten er voortdurend inspanningen worden geleverd om ervoor te zorgen dat de lodge floreert. Er doen zich verschillende uitdagingen voor bij het introduceren van toerisme als alternatieve bron van inkomsten. Toerisme kan worden gezien als een extractieve activiteit die druk uitoefent op de natuur en lokale gemeenschappen afhankelijk kan maken van een nieuwe onstabiele economische sector. Daarom is het cruciaal om ervoor te zorgen dat het toeristische project is gebaseerd op de behoeften van de gemeenschap en duurzaam is. Een kleinschalig duurzaam toeristisch project betekent bijvoorbeeld een beperkt aantal bezoekers, wat kan betekenen dat er beperkte financiële inkomsten zijn om de gerelateerde activiteiten te ondersteunen. Het is ook belangrijk dat de vrouwen en de gemeenschap zelf eigenaar blijven van het project. Hoewel externe investeringen kunnen helpen het project te financieren, kan het ook de controle naar andere handen verschuiven, zoals naar reisbureaus. Over-performativiteit en het ‘verkopen’ van Kichwa-cultuur en -praktijken om het oog van de buitenlander te vermaken, kan ook vanuit een kritisch oogpunt worden bekeken. De grens is dun tussen de voordelen die het delen en reproduceren van culturele praktijken kan creëeren voor het conserveren van inheemse kennis, en de overdrijving ervan tot onrealistische normen die een stereotiep en geromantiseerd beeld van de gemeenschap kunnen opleveren. Tot slot, aangezien het gebied wordt omringd door illegale mijnbouwactiviteiten, moeten veiligheidszorgen worden geëvalueerd, of het nu gaat om de waterverontreiniging of de potentiële spanningen met pro-mijnbouw groepen in de regio.
Een financieel en goed geïnformeerd gemeenschaps verzet-toerisme project kan niet alleen de vrouwen van Yuturi Warmi en de Serena-gemeenschap in staat stellen hun droom van zelfvoorzienendheid en territoriale bescherming te verwezenlijken, maar ook hun veerkracht en aanpassingsvermogen in het licht van dergelijke uitdagingen verzekeren.

De studenten startten een doorlopende crowdfunding om Yuturi Warmi te ondersteunen bij hun eerste stappen in de ontwikkeling van hun gedroomde gemeenschapstoerisme project. Uw bijdragen zullen de organisatie steunen in hun strijd tegen de mijnen voor de bescherming van hun grondgebied en het Amazone-regenwoud. De ingezamelde fondsen zullen de bouw van een toeristen lodge, een botanische tuin en een traditionele handwerkwinkel ondersteunen.
Link naar de crowdfunding: https://whydonate.com/en/fundraising/Yuturi-Warmi
Voor vragen kunt u contact met ons opnemen via: margot.tjolle@hotmail.com

Verslag Encuentro del Derecho a Decir No

Tussen 15 en 23 november ontmoetten ecologische verdedigers, organisaties en sociale bewegingen van over heel Zuid-Amerika elkaar in Quito, tijdens de ‘Encuentro del Derecho a Decir No’, georganiseerd door CATAPA. Het grootstedelijk gebied van Quito, met daarin het Chocó Andino biosfeerreservaat, was een bewuste keuze. Zo konden we leren uit het succes van het volksreferendum en de Quito Sin Minería campagne, die met succes een verbod op mijnbouw afdwongen in dat gebied.


Foto van de wegblokkade die meer dan twee jaar duurde tegen een mijn in de Chocó Andino. Foto door Danila, Red de Jóvenes del Chocó Andino

Eén van de meest belangrijke aspecten van Het Recht om Nee te Zeggen is ook het recht om ja te zeggen, en dat is fundamenteel voor het Quito Sin Minería project. De campagne ging om JA zeggen: ja aan leven, ja aan Chocó Andino, ja aan de brilbeer (die in de regio leeft) en ja aan een economie die natuur respecteert en waardeert.

Het indrukwekkendst van al is de gecoördineerde inspanning – in het kielzog van het referendum – om binnen de Chocó Andino om een alternatieve visie op het biosfeerreservaat te promoten. Een visie gebaseerd op ecotoerisme en de agro-ecologische productie van koffie, panela, suikerriet en andere fruit- en groentensoorten.

Tijdens deze week bezochten we, in het gezelschap van het Red de Jóvenes del Chocó Andino (een netwerk van jongeren die een centrale rol speelden in de strijd tegen mijnbouwprojecten in het biosfeerreservaat) verschillende lokale verzetscentra. 

We brachten ook een bezoek aan Las Taguas, een ecotoeristisch landbouwproject dat bezoekers leert over het proces dat wordt gebruikt om producten zoals panela en suikerrietsap op een agro-ecologische manier te produceren – zonder chemicaliën of kunstmest, met een respect voor de natuur en op een manier die ervoor zorgt dat ook toekomstige generaties van de lokale natuur kunnen blijven genieten. We maakten er een natuurwandeling met gidsen in opleiding. Die opleiding is een vitaal proces dat jongeren betrekt bij de bescherming van het biosfeerreservaat. Tijdens de tour zwommen we in een nabijgelegen waterval die wordt beschermd en onderhouden door het project. 


Foto’s van het bezoek aan Las Taguas, een agrotoeristische boerderij. Foto: CATAPA

Tijdens een ander symbolisch bezoek bezochten we de plek waar verschillende gemeenschappen van de Chocó Andino meer dan twee jaar lang 24/7 een wegblokkade organiseerden tegen een illegaal mijnbouwproject. Door vooral verzetshaarden te bezoeken, dachten de deelnemers niet alleen over hoe een alternatief voor mijnbouw en extractivisme er zou kunnen zien, maar zagen ze met eigen ogen voorbeelden van alternatieven gebaseerd op agro-ecologie, gemeenschapstoerisme en solidariteit. 

Ecologische verdedigers worden dagelijks geconfronteerd met bedreigingen en zijn constant in strijd om hun gebieden te beschermen. Met dit in het achterhoofd boden verschillende bezoeken aan de Chocó Andino deelnemers de gelegenheid om zich te ontspannen, nieuwe energie op te doen en hun inzet voor de bescherming van hun grondgebied in de strijd tegen extractivisme te herbevestigen. 

Een deel van de bijeenkomst was dan ook gericht op zelfzorg en bescherming. Tijdens een van de workshops deelden we de stappen die we individueel en collectief nemen om onszelf en anderen in onze gebieden te beschermen. We erkenden echter dat zelfzorg- en beschermingsmaatregelen hun limieten hebben. We waren het er collectief over eens dat het de verantwoordelijkheid is van regeringen op elk niveau om milieuactivisten de nodige bescherming te bieden, zodat zij op hun beurt ons kunnen beschermen zonder bang te hoeven zijn voor geweld en vergelding.

De campagne Quito Sin Minería ontstond niet van de ene dag op de andere. Zoals we tijdens de reis leerden, is het de culminatie van jarenlange strijd tegen mijnbouwprojecten in de regio – een sociaal proces dat heeft plaatsgevonden in de Chocó Andino en de stad Quito om een collectief bewustzijn op te bouwen over de gevolgen van mijnbouw, het belang van het reservaat als een plek van superbiodiversiteit en de noodzaak om het te beschermen.

Naast de bezoeken brachten we verschillende dagen door in het Pacto kanton voor workshops en activiteiten. We begonnen met het maken van een collectieve kaart van de context rond mijnbouw binnen elk van de vertegenwoordigde landen in Zuid-Amerika.

In het algemeen concludeerden we dat de politieke situatie in de regio steeds gevaarlijker wordt, met regeringen op lokaal, regionaal, nationaal en internationaal niveau die de opening en uitbreiding van nieuwe en bestaande mijnbouwprojecten willen vergemakkelijken, waardoor de economische afhankelijkheid van de winning van beperkte natuurlijke hulpbronnen blijft bestaan. Dit ontwikkelingsmodel wordt gekenmerkt door een escalatie van geweld en moordaanslagen op milieuactivisten en leiders van sociale bewegingen die zich verzetten tegen mijnbouw. 

In Perú bijvoorbeeld is de dictatuur van Dina Boluarte nog steeds aan de macht, de voormalige vicepresident die in december 2022 een gewelddadige coup pleegde. In de afgelopen maanden heeft die regering Canada en andere westerse landen bezocht om te verklaren dat Peru open is voor business en ze van plan is om verschillende mijnbouwprojecten, die oorspronkelijk werden verhinderd door sociale bewegingen, zoals Minas Conga en Tia Maria, te ‘reactiveren’.


Workshop gericht op het analyseren van de context van mijnbouw in Zuid-Amerika. Foto: CATAPA

De overgrote meerderheid van de mijnbouwprojecten in Zuid-Amerika zijn in handen van multinationals met een gruwelijke, bloedige geschiedenis. Incluis de ondersteuning van genocide, gedwongen verplaatsing en moordaanslagen op milieuactivisten om toegang te krijgen tot dergelijke gebieden, denk aan Newmont in het geval van Minas Conga, Cajamarca, Peru en Anglo Gold Ashanti in Colombia – een schandaal dat wordt aangekaart door de Quitale La Mascara Campagne.

Tijdens de week organiseerden we ook een virtuele teambuildingactiviteit met CATAPA-vrijwilligers die tegelijkertijd deelnamen aan het Movement Weekend in België. Om extractivisme als politiek project te bestrijden, moeten we internationale bewegingen vormen en versterken. We moeten het verband leggen tussen de winning van grondstoffen uit het ‘Mondiale Zuiden’, die dienen voor de productie van onder andere elektrische auto’s, waarvan slechts een kleine meerderheid van de (voornamelijk westerse) wereldbevolking geniet, terwijl lokale gemeenschappen er weinig voordeel uit halen. 


Activiteit met Catapistas. Foto: CATAPA

Als resultaat van de bijeenkomst en in reactie op de huidige sociale -, politieke – en milieucontext werd het Netwerk van Gebieden voor het Recht om NEE te Zeggen (Red de los Territorios por el Derecho a Decir No) gevormd. Dit netwerk dient als platform om informatie uit te wisselen over de strijd tegen mijnbouwprojecten en om instrumenten te ontwikkelen en te verspreiden die gemeenschappen beter zullen wapenen om ‘nee’ te zeggen tegen mijnbouw en andere winningsactiviteiten in hun respectieve gebieden.


Offerande aan het land dat tijdens de hele bijeenkomst bleef liggen. Foto: CATAPA.

Update: De stop #ExpresDefect-campagne neemt Vlaanderen over!

De Stop #ExpresDefect-campagne heeft een druk najaar achter de rug. Er werden van lokaal tot Europees niveau beleidsoverwinningen geboekt, er waren een hoop leuke evenementen en er zit nog een hoop in de pijplijn. Lees er hieronder alles over!

Goed “reparatie” nieuws op EU-niveau!

Het Europees Parlement heeft gestemd voor ons recht op reparatie! Een nieuw wetsvoorstel pakt exorbitante reparatiekosten aan door een transparante prijsstelling voor reserveonderdelen af te dwingen. Aan de andere kant wil het voorstel een open reparatie-economie stimuleren en onrechtvaardige anti-reparatiepraktijken van fabrikanten, zoals geplande veroudering, aanpakken. Lees meer over deze overwinning voor het recht op reparatie. 

CATAPA updates in West-Vlaanderen!

Tijdens de laatste maanden van 2023 was CATAPA’s Stop #ExpresDefect campagne bijzonder aanwezig in West-Vlaanderen. We organiseerden evenementen, meetings en presentaties om awareness te creëren en onze CATAPA-gemeenschap te laten groeien in West-Vlaanderen. We wilden zoveel mogelijk mensen overtuigen van de noodzaak om te stoppen met mijnbouw, te stoppen met #ExpresDefect aka geplande veroudering en te beginnen met degrowth. Lees er hier alles over:

Blauw, roze en geel werden de nieuwe herfstkleuren tijdens Klimaduro

CATAPA was een van de organisaties die betrokken was bij Klimaduro, de West-Vlaamse klimaat- en duurzaamheidsweek. Als onderdeel van deze week maakten we een fototentoonstelling over mijnbouw, e-waste, geplande veroudering en overconsumptie. Bovendien gaf een Catapista een toespraak over deze onderwerpen op de openingsreceptie. De foto-expo benadrukte de alomtegenwoordigheid van  e-waste in ons dagelijks leven. Dit omdat fabrikanten de levensduur van hun eigen producten saboteren.

Mocht je de expo gemist hebben, bekijk dan hier een aantal van de tentoongestelde foto’s. Een dikke merci aan Brendan, Camilla en Dayana voor hun deelname aan de fototentoonstelling! 

Dayana’s project loopt nog en staat open voor deelname, dus aarzel niet om inhoud toe te voegen door @aguapanela.be en @catapa_vzw te taggen op Instagram.

 
View this post on Instagram
 

A post shared by @aguapanela.be

Catapista’s namen deel aan verschillende Repair cafés, niet alleen om objecten te repareren – een brandalarm, een gamepad, een koptelefoon – maar ook om in contact te komen met locals en te discussiëren over geplande veroudering, de noodzaak van toegankelijke en betaalbare reparatie en de Stop #ExpresDefect campagne. 

 

We hebben zelfs een leuke quiz gemaakt! Wat weet jij over mijnbouw, geplande veroudering, e-waste en reparatie-initiatieven? Nodig CATAPA uit om samen de quiz te organiseren op je eigen evenement.

Stop #ExpresDefect ging zelfs nóg verder. We namen onze banners en infostand mee naar een aantal evenementen en lieten een nieuw publiek kennismaken met onze blauwe-roze-gele campagne!

Zo waren er van 17 tot 24 november ook CATAPA/BOS+ banners over mijnbouw, ontbossing, e-waste en circulaire economie te zien in de VIVES Hogeschool in Kortrijk. De docenten zullen onze quiz later dit jaar gebruiken!

Eind november namen we deel aan Avansa’s evenement in Kortrijk, “Op de bank met Nick Meynen”. Onze geweldige Catapista, Nóra Katona, vertegenwoordigde ons in de discussie met Meynen (EEB) en André Watteyne (KU Leuven) over hoe degrowth concreet kan worden geïmplementeerd. Bedankt Nóra! Ze promootte ook onze campagne Stop #ExpresDefect.

Er is meer in West-Vlaanderen dan Klimaduro

Naast Klimaduro bleef Kortrijk centraal staan in onze acties. Slechts een paar dagen later (25 november) verhuisden we onze infostand en spandoeken naar de “Oxfam Gift Fair” in dezelfde stad. Hoewel mensen vooral bezig waren met kerstshopping, waren ze erg geïnteresseerd in CATAPA en onze campagne.

Diezelfde dag vertegenwoordigden Catapista’s Willy en Johan ons op het Share Fest van De Transformisten om verantwoorde consumptie en de voordelen van een gedeelde economie te promoten. Bedankt, Willy en Johan!

Zet ons in je kalender!

  1. Klinken onze acties interessant? Wil je een verschil maken? Of heb je een geweldig idee om verandering te implementeren? Op 22 februari organiseren we opnieuw een evenement met Avansa Kortrijk. Het plan is om samen te werken met lokale burgers om gemeentebesturen te overtuigen te stoppen met geplande veroudering! Geen betere actoren voor lokale verandering dan de bewoners zelf natuurlijk. We willen gemeenteraden ons charter laten ondertekenen. Heb je andere ideeën? Kom dan donderdag 22 februari om 19.00 uur naar De Deelfabriek! 
  2. Eind 2023 lanceert Industriemuseum Ferro Non Ferro. Een nieuwe tentoonstelling over metalen. De expo snijdt verschillende onderwerpen aan en toont via het werk van CATAPA verzet tegen mijnbouw. Ook onze e-waste installatie is te zien. De expositie blijft vanaf 1 december 2023 10 maanden open, mis haar niet! CATAPA ondersteunde de voorbereiding van de tentoonstelling, onze dank gaat uit naar onze Catapista Camilla en Nerdlab’s Florian voor het opzetten van de e-waste installatie!
  3. Volgende campagne bijeenkoms – De volgende campagnebijeenkomst vindt plaats op 20 februari, 19.00 tot 21.00 uur. Ze vindt plaats in het kantoor van CATAPA, maar je kunt ook online meevolgen. We zien je daar!

Help ons deze campagne te verspreiden! 

CATAPA zou niet bestaan zonder Catapista’s, laat het ons weten als je CATAPA wilt helpen groeien in jouw regio. We zoeken mensen die kunnen helpen bij de activiteiten of bij het uitwerken van onze tools. Je kunt ook zelf een evenement organiseren of gebruik maken van onze campagnetools zoals banners, flyers, quiz, foto-expo, etc. Aarzel niet om contact met ons op te nemen! 

Meer nieuws over de activiteiten in onze volgende nieuwsbrief, op de website of sociale media. Je kunt ons ook vinden op Slack, meld je hier aan.

Tot snel Catapistas! 😉 

Update: de bedreigingen gericht aan de familie van Don Wilder blijven doorgaan…

Eerder deelden we reeds het bedroevende nieuws dat Johan Ferney Aguilar González op 3 september werd vermoord. Daags nadat zijn vader, don Wilder Antonio Aguilar Rodríguez, een aanklacht indiende tegen de Canadese multinational Mirandagold voor het uiten van bedreigen gericht aan hemzelf en zijn familie. Wilder is de sociale leider van Vereda Santa Filomena, een gemeenschap binnen het dorp Falan in Colombia, dat zich verzet tegen mijnbouw in hun leefomgeving en momenteel via legale procedures de exploratieve werken van de multinational op hun grondgebied tracht tegen te houden. 

Tot nu toe werd er nog niemand beschuldigd voor de moord. Het onderzoek is nog volop aan de gang, maar voor de inwoners van Santa Filomena is het duidelijk wie hierachter zit. In een interview met Luis Carlos Barrero, vrijwilliger bij onze partnerorganisatie Comité Ambiental en Defensa de la Vida de Tolima, vertelt Wilder over de impact van de moord op zijn familie en zijn gemeenschap. Die is natuurlijk groot. Zijn familie is verscheurd door het verdriet en er heerst veel angst in de gemeenschap en ver daarbuiten. Maar ondanks alles blijft Wilder doorgaan met de strijd voor een betere toekomst van zijn gemeenschap. Bekijk hieronder het interview. 

Interview Wilder

Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, kreeg Wilder opnieuw met serieuze bedreigingen te maken. Zijn familie wordt nog steeds niet met rust gelaten. De Colombiaanse overheid onderneemt duidelijk niet voldoende om milieu- en mensenrechtenverdedigers te beschermen. Samen met onze partners eisen we van de nationale autoriteiten en van president Petro om dringende maatregelen te nemen voor de bescherming van het leven van Wilder en zijn familie.

In Falan is, net als andere delen van het land, het verdedigen van de eigen leefomgeving een activiteit met hoog risico geworden. Mensen kunnen hun huizen amper verlaten en voelen zich continue onveilig. Het recht op leven en het verdedigen van de eigen leefomgeving tegen bedreigen van buitenaf zijn echter mensenrechten.

De Colombiaanse staat heeft de plicht om deze vrijheden van alle Colombianen te beschermen. Lees hier de aanklacht van onze partners en hun eis voor rechtvaardigheid na de nieuwe bedreigingen: Comunicado a la opinión pública (in het Spaans).

Het recht om 'nee' te zeggen

We steunen gemeenschappen hun recht om ‘nee’ te zeggen tegen mijnbouw en het maatschappelijke systeem dat mijnbouw noodzakelijk maakt. In de Andesregio én hier!

Glencore ondermijnt mensenrechten, met steun van banken in België

Mijnbouwbedrijf Glencore en haar financierders zijn verantwoordelijk voor milieu- en mensenrechtenschendingen in Peru en Colombia. Dat blijkt uit een nieuw rapport van Oxfam, Fair Finance International, Cinep, Censat en Cooperacción. Om activisten uit Peru en Colombia te ondersteunen bij gesprekken met BNP Paribas Fortis organiseerden we samen met FairFin en Extinction Rebellion Gent een actie.

Als gevolg van de mijnbouw van Glencore zijn duizenden inheemse bewoners van hun land verdreven. Zij die wel nog in de nabijheid van de mijnen wonen, kampen met een groot aantal gezondheidsproblemen als gevolg van de giftige stoffen in de lucht, de bodem en het water. Het gaat meer bepaald om een steenkoolmijn in Colombia (Cerrejón) en een kopermijn in Peru (Antapaccay-Tintaya).

In theorie doet Glencore zich voor als een ‘verantwoord bedrijf’ en ondertekent het internationale verdragen die mensenrechten zouden moeten beschermen. Maar in de praktijk zien we dat de mijnbouwreus onvoldoende actie onderneemt om ervoor te zorgen dat haar dochterondernemingen de mensenrechten daadwerkelijk respecteren.

Ook Europese banken en investeerders ontlopen hun verantwoordelijkheid, door onvoorwaardelijk in Glencore te investeren. Ze strijken de winsten op, maar roepen het bedrijf niet ter verantwoording wanneer het mensenrechten schendt of het milieu onomkeerbaar schaadt. Bijna de helft van alle leningen aan Glencore wordt door Europese banken en investeerders verstrekt. Het is aan deze investeerders om voorwaarden op te leggen aan hun financiële steun, zodat zowel het milieu als de lokale gemeenschappen worden beschermd, of het bedrijf niet langer financieel te steunen.

Ook banken actief in België zijn betrokken. Zo had BNP Paribas in juni 2023 maar liefst 6,3 miljoen euro aan aandelen in handen. Tussen 2016 en 2023 heeft de bank leningen en underwritings (het helpen uitschrijven van obligaties) gegeven aan Glencore ter waarde van meer dan 2 miljard euro.

Daarom ondersteunden we de vertegenwoordigers uit Peru en Colombia. FairFin, Broederlijk Delen en Oxfam Novib gingen in gesprek met BNP in Brussel, al is dat relatief: last minute verkoos de bank een video call. In solidariteit met de delegatieleden versterkten CATAPA, FairFin, Grootouders voor het Klimaat en Extinction Rebellion Gent ook hun stem ook met een symbolische actie aan de deur van het kantoorgebouw. Samen roepen we de bank op om haar verantwoordelijkheid te nemen en de schade die zij mee gefinancierd heeft te erkennen, en om de schadelijke activiteiten van Glencore niet langer te steunen.

De actie ontstond uit de #bankswithoutmining vrijwilligers werkgroep van CATAPA, in nauwe samenwerking met FairFin en de creatievelingen van Extinction Rebellion Gent. Vele vrijwilligers werkten de laatste maanden mee in de werkgroep. Catapistas (in de breedste zin van het woord, inclusief FairFin en XR) doken in de divestment matier, bedachten een actieconcept en werkten het samen uit tot deze actie.

Tenslotte willen we, net als de delegatieleden deden tijdens de actie, benadrukken dat dit om meer gaat dan enkel BNP Paribas Fortis en Glencore: we moeten er naar streven om de financiering van destructieve mijnbouw onmogelijk te maken.

Wat kan je zelf doen?

Glencore heeft de Colombiaanse staat al meermaals aangeklaagd wanneer ze niet akkoord gaan met beslissingen die Colombianse gemeenschappen beschermen tegen hun mijnbouwpraktijken. Dit deden ze vorige maand opnieuw, eis met ons dat ze hun klacht laten vallen. Lees meer en teken de petitie

Deze actie was onder andere het resultaat van de inzet van heel wat vrijwilligers, onze Catapistas. Wil je jouw energie ook op onze divestment werkgroep loslaten? Word vrijwilliger en sluit je aan bij #bankswithoutmining in onze Slack omgeving.

Meer media van de actie – foto’s: FairFin

Overwinning in de volksraadpleging voor de Chocó Andino (20/8/2023)

door: Danila Andagoya en Gregory Jiménez van Red de jóvenes del Chocó Andino (RJCA)

De overwinning in de volksraadpleging (consulta popular) over het verbod op metaalmijnbouw in de Chocó Andino tijdens de verkiezingen van 20 augustus in Quito heeft enorm veel betekenis. Het zorgt voor grote vreugde bij de verdedigers van het milieu, de mensenrechten en het natuurlijke en culturele erfgoed. Ongeveer 70% van de bevolking van Quito koos voor het beschermen van de Chocó Andino door mijnbouw te verbieden.

Het jongerennetwerk van de Chocó Andino (RJCA) is een grassroots organisatie die bestaat uit meer dan 50 jonge leiders, vrouwen, mannen en diverse mensen die in dit gebied leven. We werken sinds 2016 aan fundamentele kwesties om het gebied te versterken. We zijn erg blij met de resultaten die op democratische wijze bereikt zijn dankzij het uitoefenen van het recht op volksraadpleging.

We waren vanaf begin betrokken bij de consulta popular, en hebben belangeloos elke vorm van hulp geboden aan de verdedigers die maandenlang waakzaam zijn geweest op de punten van verzet, we hebben mensen binnen en buiten het gebied geïnformeerd over de gebeurtenissen en de voortgang van de campagne Quito Sin Minería. Als RJCA hebben we deelgenomen aan marsen, sit-ins, het verzamelen van handtekeningen om de volksraadpleging af te dwingen, het begeleiden van de toezichthoudende instanties voor de validatie van handtekeningen, het maken van muurschilderingen voor de campagne en het in gesprek gaan met mensen over de volksraadpleging thuis.

Met de afsluiting van de Consulta Popular en de gunstige resultaten voor de natuurrechten van zowel de Chocó Andino als de Yasuní, zien we nog steeds een grote uitdaging. Het collectief RJCA moet als bewoners van de Chocó Andino actief toezien op het naleven van de wettelijke regels die extractieve activiteiten in de Chocó Andino verbieden. In lijn met onze idealen willen we duurzame manieren van leven versterken, zoals ecotoerisme, agro-ecologie, voedselproductie zoals koffie, panela rietsuiker, enz. Op deze manier genereren we creatieve economieën die het recht op het behoud van water, bodem, bos, fauna en mensen niet schenden en die verbonden zijn met onze territoriale realiteit van het Chocó Andino biosfeerreservaat. Deze verschillende alternatieven zorgen voor meer banen op de lange termijn, versterken het sociale weefsel, verbeteren de levenskwaliteit van de inwoners en het ecosysteem, bieden toegang tot onderwijs, creëren identiteit, wortels en milieubewustzijn.

Bovenal moedigen ze respect aan voor de democratische opinie die op 20 augustus 2023 via de stembus tot uitdrukking kwam in de raadpleging voor het kanton Quito voor het verbod op metaalwinning in de Chocó Andino (Calacalí, Gualea, Nanegal, Nanegalito, Nono, Pacto) en in de nationale raadpleging voor het verbod op oliewinning in Blok 43 ITT van het Yasuní Nationaal Park in het Ecuadoraanse Amazonegebied.

Defense of the indigenous Colombian human rights

De impact van het Escazú-akkoord op het recht om nee te zeggen in Latijns-Amerika

Dit artikel zal kort voorstellen en uitleggen hoe het Escazu-akkoord een positieve invloed kan hebben op het recht om nee te zeggen. Om het beter te begrijpen, leggen we eerst uit waar het vandaan komt, wat de unieke kenmerken ervan zijn, wat de doelstellingen ervan zijn, welke rechten het verleent en wat de link is met onze campagne ‘Het recht om nee te zeggen’ in Catapa vzw.

Het Regionaal Akkoord over Toegang tot Informatie, Publieke Inspraak en Rechtspraak in Milieuzaken in Latijns-Amerika en de Caraïben, ook wel het Akkoord van Escazú genoemd, werd aangenomen op 4 maart 2018 en trad in werking op 22 april 2021. Binnen de Economische Commissie van de VN voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (ECLAC) met 24 ondertekenende staten en 14 partijen onder hen (Colombia, Ecuador en Bolivia).

Defense of the indigenous Colombian human rights

CIDH- ddhh indigenas Colombia _1039” door Comisión Interamericana de Derechos Humanos licentie onder CC BY 2.0 .

De overeenkomst van Escazu is om drie redenen vrij uniek: ten eerste is het de enige juridisch bindende overeenkomst die voortkomt uit de Conferentie van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling (Rio +20); ten tweede is het het eerste verdrag van de regio over milieuzaken; en ten derde is het ’s werelds eerste verdrag dat bepalingen bevat over mensenrechtenverdedigers in milieuzaken.

Het belangrijkste doel van de overeenkomst is om de doelen van principe 10 van de Verklaring van Rio over Milieu en Ontwikkeling uit 1992 te vervullen, waarin staat dat:

“Milieukwesties kunnen het best worden aangepakt met participatie van alle betrokken burgers op het relevante niveau. Op nationaal niveau heeft ieder individu passende toegang tot milieu-informatie die in het bezit is van overheidsinstanties, met inbegrip van informatie over gevaarlijke stoffen en activiteiten in hun gemeenschappen, en de gelegenheid deel te nemen aan besluitvormingsprocessen. De staten vergemakkelijken en stimuleren de bewustmaking en deelneming van het publiek door informatie op ruime schaal beschikbaar te stellen. Er wordt voorzien in effectieve toegang tot gerechtelijke en administratieve procedures, met inbegrip van verhaal en genoegdoening”.

Op deze manier streeft de overeenkomst naar “het recht van huidige en toekomstige generaties om in een gezond milieu te leven en op duurzame ontwikkeling“.

 

Hoe verhoudt dit zich tot het recht om nee te zeggen?

Het Recht om Nee te Zeggen staat voor ‘het fundamentele recht van gemeenschappen om niet alleen betrokken te worden bij – en geïnformeerd te worden over de plannen, maar ook, in gevallen van onbevredigende uitkomsten van onderhandelingsprocessen, om uiteindelijk ‘Nee’ te zeggen tegen de voorstellen. Dit essentiële begrip versterkt niet alleen de stem van gemeenschappen en plaatst hen in een rechtvaardigere positie, maar zet bedrijven ook onder druk om inheemse kennis en gewoonterecht te respecteren. Het recht om “Nee” te zeggen tegen mijnbouw is daarom ook het recht om “Ja” te zeggen tegen een zelfbepaald bestaan en geeft gemeenschappen een concreet instrument om hun eigen ontwikkelingsmodel te bedenken door middel van processen aan de basis en recht van onderop. 

Dit recht is gebaseerd op het principe van Free Prior and Informed Consent (FPIC) dat inheemse volken in staat stelt om al dan niet toestemming te geven voor projecten die hen of hun grondgebied kunnen aantasten.

In lijn met dit concept is het Akkoord van Escazu een waardevol regionaal juridisch mechanisme ter ondersteuning van de uitoefening van het Recht om Nee te Zeggen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, vanwege de erkenning en bescherming van de toegangsrechten die het verleent, zoals het recht op toegang tot milieu-informatie, het recht op inspraak in het besluitvormingsproces op milieugebied en het recht op toegang tot de rechter in milieuaangelegenheden.

Wat houden die rechten in de overeenkomst in?

 

Recht op informatie

Het recht op toegang tot milieu-informatie omvat toegang tot de relevante informatie van de projecten volgens het beginsel van maximale openbaarmaking, wat betekent dat mensen informatie kunnen opvragen en ontvangen van de bevoegde autoriteiten zonder dat ze een bijzonder belang of reden hoeven aan te tonen, wat particulieren, NGO’s en verenigingen de mogelijkheid biedt om in elk van de onderhandelingsfasen van de mijnbouwprojecten te worden geïnformeerd, zodat ze kunnen handelen voordat de autoriteiten een definitief besluit over de terreinen nemen.

Het is ook de plicht van de ondertekenende partijen van de Escazu-overeenkomst om deze toegang tot milieu-informatie voor personen of groepen in kwetsbare situaties te vergemakkelijken door de tenuitvoerlegging van procedures om hen bij te staan en te adviseren bij de voorbereiding van hun verzoeken tot het verkrijgen van een antwoord om de uitoefening van dit recht onder gelijke voorwaarden te garanderen. Dit betekent dat de overheid de nodige bijstand en juridisch advies verleent aan mensen die, gezien hun specifieke situatie, niet over de kennis of financiële middelen beschikken om de verzoeken zelfstandig in te dienen, maar die wel aan deze processen willen deelnemen.

People painting a mural against mining No a la Mineria” by somos2013 is licensed under CC BY 2.0 .

De overeenkomst vermeldt ook onder welke omstandigheden de staten de gevraagde informatie mogen weigeren en welke voorwaarden van toepassing zijn voor het verstrekken van de informatie, zodat er transparantie en duidelijkheid komt over de rechtsgronden, beperkingen en uitzonderingen om dit recht uit te oefenen. Het Escazu-akkoord vraagt de partijen ook om onpartijdige instellingen aan te wijzen om toe te zien op de naleving van de bepalingen en regels die erin zijn opgenomen. Dit recht zal een enorme verandering betekenen ten opzichte van de huidige procedures, waarbij milieu-informatie meestal wordt geweigerd aan mensen of autoriteiten, waardoor het te ingewikkeld wordt om begrepen te worden door mensen die niet betrokken zijn bij de projecten.

 

Derecho a la participación

Het recht op inspraak van het publiek in het milieu besluitvormingsproces houdt in dat er open en inclusieve inspraak mechanismen worden gecreëerd die nationale en internationale normatieve kaders volgen en die bedoeld zijn om het publiek te betrekken vanaf de allereerste stadia van projecten en activiteiten in milieuaangelegenheden, zoals processen voor het verlenen van milieuvergunningen, herzieningen, herevaluaties of updates. Elk aspect van openbaar belang, zoals ruimtelijke ordening, beleid, strategieën, regelgeving, enz. En vereist van de ondertekenende partijen de verspreiding van de genomen beslissingen en hoe de opmerkingen van het publiek in overweging worden genomen om tot de beslissingen te komen.

Dankzij het Akkoord van Escazu heeft het publiek vanaf nu het recht om toezicht te houden op en betrokken te zijn bij de projecten vanaf het allereerste begin, waardoor de gemeenschappen en de samenleving niet meer voor lelijke en onverwachte verrassingen komen te staan over het lot van hun land. Vanaf nu moet hun stem worden gehoord en in overweging worden genomen, en de staten zullen moeten bewijzen hoe de aanbevelingen en beslissingen van het publiek werden meegenomen op het moment dat de beslissingen werden genomen.

 

Recht op toegang tot de rechter

Het recht op toegang tot de rechter in milieuaangelegenheden vereist van de ondertekenende partijen dat ze hun nationale wetgeving aanpassen met garanties voor het respecteren van het principe van een eerlijke rechtsgang en het implementeren van gerechtelijke en administratieve mechanismen die het publiek in staat stellen om elke beslissing, handeling of nalatigheid die van invloed is op de uitoefening van de toegangsrechten of wanneer een beslissing, handeling of nalatigheid van invloed kan zijn op het milieu of een schending van de wet- en regelgeving met betrekking tot het milieu kan inhouden, aan te vechten en er beroep tegen aan te tekenen.

Zoals eerder vermeld, is een van de hoogtepunten van de overeenkomst de bepalingen met betrekking tot mensenrechtenverdedigers in milieubewegingen. Het is de eerste bindende overeenkomst ter wereld die garanties biedt voor de veiligheid en een stimulerende omgeving voor personen, groepen en organisaties die zich inzetten voor de bevordering en verdediging van mensenrechten in milieubewegingen.

In dit opzicht roept de overeenkomst op tot de implementatie van adequate en effectieve maatregelen om tijdig in te grijpen bij de verdediging, bescherming en bevordering van alle rechten van mensenrechtenverdedigers in milieuaangelegenheden, met inbegrip van “hun recht op leven, persoonlijke integriteit, vrijheid van mening en meningsuiting, vreedzame vergadering en vereniging, en vrij verkeer, alsmede hun vermogen om hun toegang uit te oefenen”. 

Tot slot moedigt de overeenkomst de implementatie van haar bepalingen aan door het creëren en versterken van de nationale capaciteiten van de partijen om maatregelen te nemen, dat wil zeggen om autoriteiten, ambtenaren, rechterlijke functionarissen, nationale mensenrechten instellingen, juristen en het publiek in het algemeen op te leiden in de toegangsrechten die door de overeenkomst worden erkend, en de vitale rol te erkennen die verenigingen, organisaties en groepen spelen bij het vergroten van het publieke bewustzijn met betrekking tot toegangsrechten.

Mining areaMineria Amalfi 07” by Antropovisual is licensed under CC BY-SA 2.0 .

 

Wat is de toekomst van het Escazú-akkoord?

Hoewel het ratificatieproces van deze ambitieuze overeenkomst traag verloopt, gezien het gebrek aan politieke wil bij de ondertekenende partijen, is de Escazu-overeenkomst een mijlpaal voor de uitoefening van het recht om nee te zeggen, aangezien het een regionale juridische achtergrond biedt in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied voor de erkenning van toegangsrechten waarbij gemeenschappen, groepen en individuen nee kunnen zeggen tegen mijnbouwprojecten en alternatieven kunnen voorstellen. 

De overeenkomst van Escazu heeft nog een lange weg te gaan en veel obstakels te overwinnen voordat het een solide mijlpaal wordt voor de bescherming van de toegangsrechten van gemeenschappen. Daarom is het nu zaak om het publieke bewustzijn over het verdrag te vergroten, de ratificatie ervan door meer staten te promoten en de implementatie ervan te monitoren met als doel gemeenschappen uit te rusten met meer juridische mechanismen om hun recht uit te oefenen om nee te zeggen tegen het huidige destructieve economische systeem en de erkenning van de toegangsrechten aan te moedigen, de ratificatie ervan te promoten voor die staten die nog in afwachting zijn en de implementatie ervan te monitoren in die staten die het al geratificeerd hebben.

 

In Catapa vzw willen we doorgaan met het promoten van Het Recht om Nee te Zeggen tegen mijnbouw en Het Recht om Ja te Zeggen tegen een duurzame manier van leven waarbij gemeenschappen de beslissingen over hun grondgebied kunnen bepalen en overzien. Daarom willen we onze steun betuigen aan de ratificatie en implementatie van het Escazu-akkoord, gezien de gedeelde waarden met onze campagne RTSN, waar onze strijd voor een betere toekomst zonder mijnbouw doorgaat tot onze stemmen gehoord worden.

Dit artikel is geschreven door Catapista Laura Carvajal.

Bibliografie

“Chetillanos rechazan proyecto minero”. Copyright: CONACIPE

Goud of water? De laatste toegang tot schoon drinkwater in cajamarca

Vrijdag 7 mei organiseerden gemeenschappen en maatschappelijke organisaties, waaronder het Frente de Defensa Ambiental de Colpayoc, in Cajamarca een persconferentie om het goudmijnproject Colpayoc van het Canadese mijnbouwbedrijf Estrella Gold S.A.C. in de provincie Chetilla aan de kaak te stellen en er zicht tegen te verzetten. Gemeenschapsleiders en milieuactivisten uit de hele provincie geven aan dat ze niet worden betrokken bij of gehoord in het proces, en zullen de straat op gaan om hun grondgebied te verdedigen.

“Chetillanos rechazan proyecto minero”. Copyright: CONACIPE

Protest in December 2022 tegen het Colpayoc mijnbouwproject. “Chetillanos rechazan proyecto minero”. Copyright: CONACIPE

De provincie Chetilla is een van de laatst overgebleven gebieden van inheemse quechua sprekers in de regio Cajamarca, en is ook de armste provincie. Volgens het beoordelingsrapport van de  mijnbouwbedrijven verdient ongeveer 83% van de bevolking binnen het effectgebied minder dan 300 Sol (ongeveer 75 euro) per maand. Bovendien heeft 33% van de bevolking de lagere school niet afgemaakt en is 13% analfabeet. Dit is duidelijk een gemeenschap die extreem kwetsbaar is voor uitbuiting door mijnbouwbedrijven en het staatsapparaat. Zij beloven banen en economische ontwikkeling beloven, zolang de gemeenschap hun recht op schoon drinkwater voor hun kinderen en de dieren waarvan ze afhankelijk zijn maar opofferen.

Delegation of JASS (Service and Sanitation Management Board) Ronquillo protesting Colpayoc, Press Conference in the Plaza De Armas, Cajamarca 7th May 2023. Source: CATAPA

Een delegatie van JASS (Service and Sanitation Management Board) Ronquillo protesteert tegen Colpayoc, Persconferentie op Plaza De Armas, Cajamarca 7 mei 2023. Bron: CATAPA

De gevolgen van Colpayoc kunnen catastrofaal zijn voor de gemeenschappen die zich niet alleen in de directe omgeving van de mijn bevinden, maar ook voor de mensen die in de wijdere omgeving wonen. 30% van de stad Cajamarca, zo’n 150.000 inwoners, is voor schoon drinkwater afhankelijk van rivieren in de stroomgebieden van de Crisnejas en de Jequetepeque. 

Onlangs nog, in mei, kwamen 27 mensen om het leven in een goudmijnbrand in Arequipa. Wereldwijd is goudmijnbouw verantwoordelijk voor 38% van de uitstoot van kwik, dat slopende langetermijnziekten veroorzaakt onder mijnwerkers en lokale gemeenschappen rond mijnen.

Photo of the La Esperanza gold mine, Arequipa, Peru where 27 miners died in a fire this May 2023. Source: AFP

Foto van de La Esperanza goudmijn, Arequipa, Peru waar 27 mijnwerkers omkwamen bij een brand in mei 2023. Bron: AFP.

CATAPA steunt het recht om ‘Nee’ te zeggen van de gemeenschappen van Colpayoc. Om de klimaatcrisis op te lossen moeten we rechtvaardige oplossingen zoeken en implementeren die in harmonie zijn met mens en planeet. We kunnen niet doorgaan met het opofferen van ons recht op water en propere lucht voor de winsten van een paar multinationale mijnbouwbedrijven die koste wat het kost maximale winst willen maken terwijl ze onze gemeenschappen en levenswijzen vernietigen. 

COLPAYOC LAAT ZICH NIET UITBUITEN, WIJ VERDEDIGEN COLPAYOC